Μιγκέλ Γκαρσία: Οι περιπέτειες του νεαρού Ιούλιου Βερν: Το χαμένο νησί

Τα κλασικά μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας του Ιουλίου Βερν έχουν αγαπηθεί πολύ από το ευρύτερο κοινό, λόγω τόσο της υψηλής λογοτεχνικής τους αξίας όσο και της ιδιαίτερης για την εποχή τους θεματολογίας. Μπορεί στις μέρες μας ο Ιούλιος Βερν να είναι ένας από τους πιο πολυμεταφρασμένους συγγραφείς σε όλο τον κόσμο και να θεωρείται ο θεμελιωτής της λογοτεχνίας επιστημονικής φαντασίας, όταν όμως έγραφε το Από τη Γη στη Σελήνη ή το Ταξίδι στο Κέντρο της Γης τόσο πίσω όσο τη δεκαετία του 1860, κανένας σύγχρονός του δεν φανταζόταν ότι όσα περιέγραφε στα βιβλία του θα γίνονταν στο μέλλον εφικτά. Τέτοια έργα – σταθμοί της παγκόσμιας λογοτεχνίας είναι φυσικό να αποτελούν μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για τους νεότερους δημιουργούς. Είναι υποδειγματικά όσον αφορά τη δομή και την τεχνική τους ενώ η διαχρονικότητά τους έχει επισφραγίσει την κλασική αξία τους. 

Η σειρά Πλοίαρχος Νέμο – Οι περιπέτειες του νεαρού Ιούλιου Βερν είναι εμπνευσμένη από τα έργα του κλασικού Γάλλου συγγραφέα, ωστόσο τα προσεγγίζει με έναν διαφορετικό τρόπο. Η προσέγγιση αυτή έχει να κάνει με μια ενδιαφέρουσα πτυχή της μυθοπλασίας που συνδέει τη ζωή ενός συγγραφέα με το έργο του – είναι μια μορφή μεταλογοτεχνίας που καταπιάνεται κυρίως με κείμενα της κλασικής λογοτεχνίας, καθώς είναι ελεύθερα δικαιωμάτων και προσφέρονται για τη δημιουργία παράγωγων έργων χωρίς περιορισμούς, και στην οποία ο σύγχρονος δημιουργός αντλεί στοιχεία από μία ή περισσότερες κλασικές ιστορίες για να συνθέσει μία καινούρια, τοποθετώντας σαν ήρωα μέσα σ’ αυτήν τον ίδιο τον συγγραφέα τους. 

Στη σειρά αυτή, ο κεντρικός ήρωας είναι, όπως λέει και ο γενικός τίτλος, ο Ιούλιος Βερν σε προεφηβική ηλικία. Ο Ισπανός συγγραφέας Μιγκέλ Γκαρσία τον έχει οραματιστεί σαν ένα εξαιρετικά ευρηματικό και χαρισματικό εντεκάχρονο παιδί από ευκατάστατη οικογένεια, με μεγάλη φαντασία, που τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για τις επιστήμες και την τεχνολογία και βλέπει πολύ μπροστά από την εποχή του. Έμμεσα δηλαδή επιχειρεί να εξηγήσει τον λόγο που ο πραγματικός κλασικός συγγραφέας ασχολήθηκε τόσο πολύ με τη λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας, σε μια εποχή που αυτά τα θέματα αντιμετωπίζονταν τουλάχιστον με δυσπιστία. Είναι βέβαια μια δική του ερμηνεία, που εξυπηρετεί λόγους καθαρά μυθοπλαστικούς, και μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, στήνει και το ανάλογο κοινωνικό περιβάλλον γύρω από τον μικρό Ιούλιο για να τονίσει ακόμα περισσότερο το πόσο ξεχώριζε από τον περίγυρό του. Βασίζεται ωστόσο και σε πραγματικά γεγονότα, καθώς ο Βερν, σαν παιδί, ήθελε να γίνει ναυτικός  και ονειρευόταν ταξίδια σε όλο τον κόσμο. 

Η παρέα του Ιούλιου συμπληρώνεται με τρία ακόμη παιδιά: τον Χουάν, που είναι γιος Ασιατών μεταναστών και εκπροσωπεί την εργατική τάξη, τη Μαρί, ένα κορίτσι από τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα που υπερασπίζεται την ισότητα και βοηθάει όσο μπορεί τους αδύναμους, και την Καρολίνα, ξαδέρφη του Ιούλιου, που, όπως κι εκείνος, προέρχεται από ένα ευκατάστατο σπίτι αυστηρών αρχών. Ο Ιούλιος έχει ιδρύσει μαζί τους τη «Λέσχη των Κυνηγών της Περιπέτειας του 21ου αιώνα», κρυφά από τους συντηρητικούς γονείς του αλλά και κόντρα στους πολύ αυστηρούς κανόνες του σχολείου του. Υποστηρίζει με θέρμη την πρόοδο και ονειρεύεται να ταξιδέψει στο μέλλον. Στο Χαμένο Νησί, που είναι και το πρώτο βιβλίο της σειράς, ο μικρός Ιούλιος είναι ενθουσιασμένος με την επικείμενη παρουσίαση ενός αερόστατου αλλά ξέροντας ότι δεν θα μπορέσει να παραστεί γιατί είναι τιμωρημένος, προσκαλεί τους φίλους του να πάνε όλοι μαζί να το δουν από κοντά το προηγούμενο βράδυ, χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς. Εκεί ωστόσο συμβαίνει μια ανατροπή, που έχει σαν αποτέλεσμα οι τέσσερις φίλοι να μείνουν παγιδευμένοι μέσα στο αερόστατο ενώ αυτό ταξιδεύει κανονικά προς άγνωστη κατεύθυνση. Καταλήγει σ’ ένα παράξενο, έρημο νησί, όπου τα παιδιά αναγκάζονται να βρουν τους πιο απίθανους τρόπους για να επιβιώσουν και να στήσουν υποτυπώδεις συνθήκες διαβίωσης εκεί μέχρι να καταφέρουν και πάλι να επιστρέψουν στον πολιτισμό. Σ’ αυτή την δύσκολη διαδρομή δεν θα είναι για πολύ μόνοι. Θα συναντήσουν συμμάχους, αλλά και επικίνδυνους εχθρούς. Κι όταν τελικά γυρίσουν πίσω, πολλά θα έχουν αλλάξει.

Πέρα από την πολύ συγκεκριμένη ιστορία που αποτελεί τον πυρήνα του βιβλίου, το θέμα της φιλίας κρατά μια ξεχωριστή θέση. Η φιλία ανάμεσα στα τέσσερα παιδιά είναι που τα ενώνει και τους δίνει συνεχώς ώθηση να ξεπερνούν τις δυσκολίες, παρά τις όποιες διαφορές τους. Η περιπέτεια στο έρημο νησί είναι τελικά για όλους τους μια εμπειρία ζωής, που κάνει τον καθένα τους να συνειδητοποιηθεί. «Ο Χουάν χαιρόταν κυρίως γιατί δεν έπρεπε να πηγαίνει σχολείο», γιατί και οι ανέμελοι άνθρωποι έχουν τον ρόλο τους στην κοινωνία. «Της Μαρί αυτό που της άρεσε πιο πολύ ήταν να νιώθει χρήσιμη», αφού πάντα βοηθούσε τους γύρω της και τώρα μπορούσε να το κάνει συνεχώς. «Η Καρολίνα […] ποτέ δεν είχε νιώσει τόσο ελεύθερη όσο στο νησί», γιατί πάντα ασφυκτιούσε στο υπερβολικά καθωσπρέπει περιβάλλον του σπιτιού της. «Ο Ιούλιος […] είχε την ευκαιρία να βάζει όλη την ώρα τις θεωρίες του σε εφαρμογή, όχι για να πειραματιστεί, μα γιατί υπήρχε ανάγκη», κάνοντας έτσι πράξη τις θεωρίες του για την αξία των επιστημών, της προόδου και της τεχνολογίας.

Καίριο ρόλο στις περιπέτειες αυτές παίζει και ο πλοίαρχος Νέμο, τον οποίο ο Μιγκέλ Γκαρσία ανάγει σε ένα πραγματικό πρόσωπο που ο μικρός Ιούλιος όντως είχε γνωρίσει, και είναι ο συγγραφέας των ιστοριών αυτών, τις οποίες καταγράφει βασισμένος στις σημειώσεις της Καρολίνας. Η καλή μετάφραση στα ελληνικά είναι της Κάλλιας Ταβουλάρη. Στην ίδια σειρά κυκλοφορεί επίσης και ο Καταραμένος Φάρος. 

Δημοσιεύτηκε στο DIASTIXO τον Μάιο του 2020

https://diastixo.gr/kritikes/paidika/14356-peripeties-vern

Αϊρίν Άντλερ: Σέρλοκ, Λουπέν & εγώ: Το αίνιγμα της βασιλικής κόμπρας

Η σειρά βιβλίων Σέρλοκ, Λουπέν & εγώ ανήκει στον χώρο του fan fiction, λογοτεχνική κατηγορία που παλιότερα περιοριζόταν σε ανεπίσημα κείμενα δημοσιευμένα συνήθως σε προσωπικά blogs ή σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες, όμως τα τελευταία χρόνια έχει αναβαθμιστεί και βλέπουμε ακόμα και καθιερωμένους συγγραφείς ν’ ασχολούνται μ’ αυτήν. O όρος fan fiction -κατά λέξη: λογοτεχνία γραμμένη από θαυμαστές (fans)- προσδιορίζει οποιοδήποτε κείμενο χρησιμοποιεί ήρωες βιβλίων, ταινιών, σειρών, ακόμα και πραγματικά πρόσωπα, και αφηγείται μια ιστορία που παρεκκλίνει λίγο έως πολύ από την πρωτότυπη πηγή. Το fan fiction κινείται συνήθως αλλά όχι αποκλειστικά στη σφαίρα μιας εναλλακτικής πραγματικότητας (alternate reality) και μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, επιτρέπονται σχεδόν τα πάντα όσον αφορά τις χωροχρονικές, και άλλες, συμβάσεις. Η σειρά κατατάσσεται επίσης και στη λογοτεχνία crossover (διακειμενική, σε μια πολύ ελεύθερη απόδοση) που, σε ό,τι αφορά συγκεκριμένα το fan fiction, σημαίνει ότι «δανείζεται» χαρακτήρες από διαφορετικά μεταξύ τους βιβλία και τους εντάσσει μαζί σε μια καινούρια ιστορία.

Το Αίνιγμα της Βασιλικής Κόμπρας, σε ωραία μετάφραση της Ελένης Τουλούπη, είναι ένα από τα βιβλία της προαναφερθείσας σειράς και το έβδομο που κυκλοφορεί στα ελληνικά (έχουν προηγηθεί τα: Το τρίο της μαύρης ντάμας, Η τελευταία πράξη στο θέατρο της όπερας, Το μυστήριο του πορφυρού ρόδου, Ο καθεδρικός του φόβου, Το κάστρο από πάγο και Οι σκιές του Σηκουάνα). Οι τρεις σταθεροί πρωταγωνιστές είναι ήρωες από τις ιστορίες του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ και του Μορίς Λεμπλάν. Πίσω από το όνομα της Αϊρίν Άντλερ, που φιγουράρει στα εξώφυλλα των βιβλίων με την ιδιότητα της συγγραφέα των ιστοριών, κρύβονται οι Ιταλοί συγγραφείς παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας Πιερντομένικο Μπακαλάριο και Αλεσάντρο Γκάτι. Η πρωτότυπη Αϊρίν Άντλερ ήταν ηρωίδα του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, έχοντας πρωταγωνιστήσει στην ιστορία του Σέρλοκ Χολμς Σκάνδαλο στη Βοημία (1891). Αν και δεν εμφανίστηκε σε καμία άλλη περιπέτεια, έγινε αμέσως ιδιαίτερα δημοφιλής καθώς ήταν η μόνη γυναίκα για την οποία ο Σέρλοκ Χολμς φάνηκε να δείχνει θαυμασμό και συμπάθεια. Ο Σέρλοκ του βιβλίου είναι φυσικά ο γνωστός σε όλους Σέρλοκ Χολμς του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, ο διασημότερος λογοτεχνικός ντετέκτιβ, ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη λογοτεχνία το 1887, στo μυθιστόρημα A Study in Scarlet (Σπουδή στο Κόκκινο) και ο Λουπέν είναι ο Αρσέν Λουπέν, ο λωποδύτης τζέντλεμαν ήρωας του Μορίς Λεμπλάν, που συστήθηκε στο κοινό το 1905.

Οι τρεις ήρωες παρουσιάζονται στην εφηβική ηλικία, είναι πολύ καλοί φίλοι και συχνά – πυκνά καλούνται να λύσουν μυστηριώδεις υποθέσεις είτε επειδή πέφτουν στην αντίληψή τους είτε επειδή κάποιος δικός τους άνθρωπος εμπλέκεται σ’ αυτές. Στο Αίνιγμα της Βασιλικής Κόμπρας, ο χρόνος δράσης της ιστορίας είναι η χρονιά 1871, με σκηνικό το Λονδίνο, και είναι ο Οράτιος, ο μπάτλερ της Αϊρίν, που χρειάζεται βοήθεια, για να μπορέσει να αποκαταστήσει την υπόληψη ενός δικού του καλού φίλου, του πλοιάρχου Χιρστ, που κατηγορείται άδικα για μια εγκληματική ενέργεια, ενώ στην πραγματικότητα έχει πέσει και ο ίδιος θύμα μιας περίπλοκης πλεκτάνης που δύσκολα μπορεί να αποκαλυφθεί. Όμως οι τρεις φίλοι, ο καθένας με την ιδιαίτερη προσωπικότητα και τα ταλέντα του, θα ενώσουν τις δυνάμεις τους και το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι η επιτυχία. «Εγώ ήμουν η βασική θεματοφύλακας των καλών τρόπων», λέει η Αϊρίν, «αλλά και η πιο ικανή στο να κερδίζω την εμπιστοσύνη κάποιου, ακριβώς όπως ο Σέρλοκ ήταν ειδικός στους σύνθετους συλλογισμούς και ο Λουπέν σε κάθε τολμηρή μορφή ακροβασίας». 

Αυτές ακριβώς οι αντιθέσεις είναι που τους κάνουν τόσο αποτελεσματικούς, αφού ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, αναλαμβάνοντας δράση στο πεδίο που είναι και η ειδικότητά του. Χαρακτηριστικά των πρωτότυπων ηρώων βλέπουμε να αναφέρονται εδώ, έμμεσα ή άμεσα. Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τις ιστορίες του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ και του Μορίς Λεμπλάν σίγουρα θα βρουν πολλά στοιχεία που παραπέμπουν στις ενήλικες εκδοχές του Σέρλοκ Χολμς, του Αρσέν Λουπέν και της Αϊρίν Άντλερ όπως τις έχουμε γνωρίσει από τις επίσημες περιπέτειές τους. Για παράδειγμα, η σχολαστικότητα του Σέρλοκ, η αγάπη της Αϊρίν για την όπερα, οι μεταμφιέσεις του Αρσέν, σχετίζονται με τις προσωπικότητες και τις μεταγενέστερες ενασχολήσεις τους, όπως αυτές είχαν ήδη αποτυπωθεί στα βιβλία του Κόναν Ντόιλ και του Λεμπλάν: ο Χολμς ήταν υποχόνδριος και μισάνθρωπος, η Αϊρίν ήταν τραγουδίστρια της όπερας, ο Λουπέν ήταν άσος στις μεταμφιέσεις. Ωστόσο οι αναφορές δεν περιορίζονται μόνο στους τρεις ήρωες. Ο μπάτλερ της Αϊρίν, ας πούμε, μπορεί να είναι έγχρωμος, όμως λέγεται Οράτιος Νέλσον, όπως ο περίφημος ναύαρχος του Βασιλικού Βρετανικού Ναυτικού, και κάποτε ήταν κι αυτός ναυτικός. 

Η αφήγηση γίνεται από την Αϊρίν σε πρώτο πρόσωπο, κάτι που της δίνει την ευκαιρία να κάνει ακόμα και πιο προσωπικές εξομολογήσεις και εκμυστηρεύσεις στους αναγνώστες της. Στη συγκεκριμένη περιπέτεια, αν και υπάρχει δράση, η λύση του αινίγματος βασίζεται περισσότερο στη διασταύρωση πληροφοριών, την έρευνα και τον συνδυασμό γεγονότων. Το μυστήριο που προκύπτει αρχικά δεν είναι τόσο εύκολο να διαλευκανθεί, καθώς μπαίνουν στη μέση διάφορα στοιχεία που μπορεί να είναι και παραπλανητικά. Ένα ιδιαίτερο έξυπνο εύρημα αποτελεί τη λύση, και η αποκάλυψή του είναι εντυπωσιακή. Οι περιγραφές των χώρων, των εσωτερικών και κυρίως των εξωτερικών, είναι πολύ ζωντανές· ιδίως το κομμάτι που είναι αφιερωμένο στις Αποβάθρες του Λονδίνου, δημιουργεί την πλέον κατάλληλη ατμόσφαιρα για έναν από τους πιο βασικούς χώρους δράσης της ιστορίας. Το κείμενο συνοδεύουν ασπρόμαυρα σχέδια στην αρχή κάθε κεφαλαίου, φιλοτεχνημένα από τον γραφίστα και εικονογράφο Γιάκοπο Μπρούνο, τα οποία θυμίζουν τις βινιέτες που βλέπουμε σε παλιά βιβλία, συνάδοντας με τη γενικότερη αισθητική της σειράς που ηθελημένα παραπέμπει εκεί.

Paul McCartney: Η μαγική πυξίδα

Η Μαγική Πυξίδα του Πολ ΜακΚάρτνεϊ, με τις παιχνιδιάρικες, πολύχρωμες εικόνες της Κάθριν Ντερστ και την ωραία μετάφραση της Μάρως Ταυρή, είναι ένα χαρούμενο ταξίδι στον κόσμο της φαντασίας που δεν έχει όρια και μπορεί να μας μεταφέρει στα πιο απίθανα μέρη της Γης. Οι τέσσερις μικροί πρωταγωνιστές, ο Τομ, η Εμ, ο Μπομπ και η Λούσι - ανάμνηση ίσως εκείνης της Λούσι από το τραγούδι των Beatles «Lucy in the sky with diamonds» (Η Λούσι στον ουρανό με τα διαμάντια) - με οδηγό τον πανέξυπνο παππού τους, επισκέπτονται ονειρικές γαλάζιες αμμουδιές, καταπράσινα λιβάδια ανάμεσα σε χιονισμένα βουνά, ακόμα και την Άγρια Δύση με τους καουμπόηδες και τους αγριοβούβαλους. Όλα αυτά, με μοναδικό μέσο μερικές ταξιδιωτικές καρτ ποστάλ και μια παλιά πυξίδα. Ο παππούς βάζει την πυξίδα πάνω σε μια κάρτα, και αυτόματα όλοι μαζί μεταφέρονται στον αντίστοιχο προορισμό των ονείρων τους – μια μαγική διαδικασία που συναρπάζει τα παιδιά, αλλά και ταυτόχρονα τα βοηθάει να αντιληφθούν και να εκτιμήσουν την αξία της οικογενειακής εστίας και της επιστροφής σ’ αυτήν. 

Ο σερ Πολ ΜακΚάρτνεϊ, ο αγαπημένος τραγουδοποιός και θρυλικός μπασίστας των Beatles, που είναι πλέον το ένα από τα δύο εναπομείναντα εν ζωή, μαζί με τον Ρίνγκο Σταρ, μέλη της ιστορικής μπάντας (ο Τζον Λένον δολοφονήθηκε το 1980 και ο Τζορτζ Χάρισον πέθανε το 2001 από μεταστατικό καρκίνο), πέρα από την πλούσια και εντυπωσιακή μουσική του καριέρα, έχει καταπιαστεί και με πολλούς άλλους τομείς της τέχνης και της δημιουργίας. Έχει γράψει πολλά βιβλία, ανάμεσά τους και βιβλία για παιδιά, το πρώτο από το οποίο ήταν το High In The Clouds (Ψηλά στα σύννεφα) το 2005. Γεννημένος το 1942 στο Λίβερπουλ, συμμετείχε για πρώτη φορά σε μουσικό συγκρότημα σε ηλικία μόλις δεκαπέντε ετών, μαζί με τον Τζον Λένον, με τον οποίο λίγα χρόνια αργότερα αποτέλεσε ένα από τα πιο διάσημα και επιτυχημένα ντουέτα τραγουδοποιών όταν οι Beatles καθιερώθηκαν και επίσημα σαν μπάντα. Ο Πολ είναι ίσως ο πιο γνωστός αριστερόχειρας μουσικός, και μάλιστα παίζει κιθάρα και μπάσο ακόμα και χωρίς να αντιστρέφει τη σειρά των χορδών, όπως κάνουν συνήθως όσοι παίζουν έγχορδα με το αριστερό χέρι. Είναι βιρτουόζος μουσικός – έχει έναν πολύ «δικό του» τρόπο να παίζει μπάσο, που κάνει τον ήχο του να είναι αμέσως αναγνωρίσιμος – και η έκταση της φωνής του ξεπερνάει τις τέσσερις οκτάβες. Πολυτάλαντος και συνεχώς ανήσυχο πνεύμα, είχε από την παιδική του ηλικία ακόμα αγαπήσει τις τέχνες και αναδείκνυε συχνά το ταλέντο του μέσα από καλλιτεχνικές δραστηριότητες και έργα οπτικού κυρίως χαρακτήρα, για πολλά από τα οποία είχε διακριθεί. Μεταξύ άλλων, ζωγραφίζει, γράφει σενάρια, έχει συμμετάσχει στη δημιουργία ταινιών κινουμένων σχεδίων, ενώ είναι και ακτιβιστής, ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος σε θέματα οικολογίας, κάνει φιλανθρωπίες και υποστηρίζει τα δικαιώματα των ζώων.

Τη Μαγική Πυξίδα την εμπνεύστηκε από τα εγγόνια του – ο πρωτότυπος τίτλος μάλιστα είναι Hey Grandude!, λογοπαίγνιο που προέρχεται από τη μείξη των λέξεων grandad (παππούς) και dude (φιλαράκος, «μάγκας»), όπως εκείνα συνηθίζουν να τον φωνάζουν. Σε μια παραλλαγή, τον παππού του βιβλίου τον φωνάζουν τα εγγόνια του «αρχηγό», κι εκείνος τα φωνάζει «μάγκες». Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αγγλικός τίτλος είναι και μια αφιερωματική αναφορά στο διάσημο τραγούδι Hey Jude που ο ίδιος ο Πολ είχε γράψει το 1968 για τον γιο του Τζον Λένον, Τζούλιαν. Ο χαρακτήρας του Έντουαρντ Μάρσαλ, του ιδιόρρυθμου, αντισυμβατικού παππού, γεννήθηκε στο μυαλό του Πολ με τη μορφή ενός συνταξιούχου χίπη που ζει απίθανες περιπέτειες με τα εγγόνια του. «Τον φαντάστηκα σαν έναν εκκεντρικό γεράκο», έχει πει σε συνέντευξή του ο ΜακΚάρτνεϊ. «Έχει γκρίζα γενειάδα, μια κοτσιδούλα, και είναι κάπως τρελούτσικος. Φοράει καπελάκι και γραβάτα. Κι έχει κι αυτή τη μαγική πυξίδα, που την τρίβει και μπορεί να σε πάει οπουδήποτε». Ο παππούς τρίβει την πυξίδα, όπως ο Αλαντίν το λυχνάρι, και είναι θέμα χρόνου να αρχίσει το παραμύθι και το μαγικό ταξίδι. «Της βελόνας η πυξίδα θα γυρίσει / περιπέτεια μαγική θα ξεκινήσει». Τόσο απλά, τόσο εύκολα. Κάθε περιπέτεια όμως έχει και τις απρόβλεπτες στιγμές της, κι έτσι τα παιδιά κάποια στιγμή αναζητούν την ασφάλεια και τη θαλπωρή του σπιτιού. Ο Πολ λέει ότι ο παππούς με τη μαγική πυξίδα δεν είναι ένας ένας χαρακτήρας που τον εμπνεύστηκε από τον εαυτό του, αφού ο ίδιος δεν έχει μαγικές δυνάμεις. Ωστόσο, η δύναμη της τέχνης είναι από μόνη της μαγική, και υπό αυτή την έννοια, κι εκείνος ως καλλιτέχνης είναι και λίγο μάγος.